Meisje in rood en blauw

‘Hier is in de strakheid der opvatting een warme doorschijn te constateeren, het geestelijke komt sterker naar voren, rood en blauw van de kleedij brengen prettige accenten in het schilderij, terwijl de schouwende rust weldadig aandoet.’ Dit schreef een recensent van de Arnhemsche Courant over dit meisjesportret van de Amsterdamse schilder, aquarellist en graficus Kreel Daamen (1916-1993). De recensent was niet de enige die zich enthousiast over Daamen uitliet. Het figuratieve modernisme waarin hij schilderde kon destijds op veel waardering rekenen. Daamen werkte deels expressief, in verhevigde kleuren, zonder de realiteit uit het oog te verliezen. Het uitbeelden van de herkenbare werkelijkheid was dermate belangrijk voor hem, dat hij zich in 1935 aansloot bij de kunstenaarsgroep De Populisten, waartoe ook onder anderen Jan Ouwersloot (1902-1975), Louis Schrikkel (1902-1995) en zijn leermeester Cor de Wolff (1889-1963) behoorden. Het vertellende element stond bij hen op de voorgrond. De voorstelling moest voor iedereen te begrijpen zijn. In de groepstentoonstellingen toonden ook bekende namen als Peter Alma (1886-1969), Ferdinand Erfmann (1901-1968), Johan van Hell (1889-1952), Sal Meijer (1877-1965) en Wim Oepts (1904-1988).2 Daamen was ook lid van de kunstenaarsverenigingen De Onafhankelijken, de Amsterdamse Katholieke Werkgemeenschap en de realistische groep De Brug. Ondanks zijn actieve aanwezigheid in het kunstnetwerk en de lovende eigentijdse recensies, is de naam Kreel Daamen tegenwoordig grotendeels vergeten. Langdurig bruikleen Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed.